CEBNCh

ARCHIVO/BASE DE DATOS DE FUENTES HISTORIOGRÁFICAS GRIEGAS DE LOS SIGLOS IV/VII

Centro mixto de la Universidad de Granada

UGR

Biografía

Vivió entre los años 380 y 449[1]. Nació y se formó en Constantinopla  con Heladio de Cesarea y  Amonio de Alejandría. Más tarde, trabajó como abogado, de donde proviene el sobrenombre de “escolástico”. Dedicó su vida a la historiografía y es uno de los autores más importantes de la Antigüedad tardía que, junto a Sozomeno y a Evagrio, desarrolló el género de la historiografía eclesiástica, poniendo por escrito los asuntos político-eclesiásticos de forma objetiva y en lengua llana.

 

Escribe con cierta simpatía acerca de los novacianos e incluso se postula claramente a favor de ellos en su enfrentamiento con la Iglesia Oficial por la cuestión de los lapsi. Asimismo,  se refiere de forma positiva a Nectario, Ático y Proclo, patriarcas de Constantinopla, relacionados estrechamente con los novacianos. En cambio, es crítico con sus perseguidores, como Cirilo de Alejandría, Nestorio y Juan Crisóstomo. Aún así, hay división de opiniones con respecto a si era realmente novaciano, puesto que en los temas dogmáticos se caracteriza por su neutralidad.

 

Sus referencias a diferentes pueblos, como paflagonios, tesalios y chipriotas, y sus usos indican que realizó numerosos viajes a distintas regiones del Imperio.

 

A partir del 379, se limitó a la historiografía de su época, uniendo la historia política y eclesiástica. No parece que tuviese contacto con la corte imperial durante el mandato de Teodosio I.

 

BIBLIOGRAFÍA

  • ΔΕΤΟΡΑΚΗΣ, Α., Βυζαντινή,φιλολογία τα πρόσωπα και τα κείμενα, t. 1, Heraclión (Creta) 1995, p. 503.
  • ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ, Ι. Ε., Πηγαί της βυζαντινής,ιστορίας, Salónica 1987, pp. 124-125.
  • ΚΑΡΠΟΖΗΛΟΣ, Α., Βυζαντινοί,ιστορικοί και χρονογράφοι, t. 1, 4ος -7ος αι., Atenas 1997, pp. 114-152.
  • ROSENQVIST, J. O., Η βυζαντινή λογοτεχνία από τον 6ο αιώνα ως την άλωση της Κωνσταντινούπολης, Atenas, 2008, p. 25.

 

 



[1] ΔΕΤΟΡΑΚΗΣ Α., Βυζαντινή φιλολογία τα πρόσωπα και τα κείμενα, t. 1, Heraclión (Creta) 1995, p. 503: apunta que falleció poco después del año 439.

Última actualización:

© Centro de Estudios Bizantinos, Neogriegos y Chipriotas